Veronika Blumstein - Moving Exiles - 1

Veronika Blumstein - Moving Exiles

[ Veronika Blumstein ]
Biografia

Veronika Blumstein przyszła na świat 14. października 1940 roku w Państwowym Szpitalu Klinicznym przy Collegium Medicum w Krakowie jako jedyne dziecko małżeństwa pochodzenia żydowskiego Stanisława i Jadwigi Blumstein. W latach 1950-1957 uprawia gimnastykę i należy do polskiej reprezentacji olimpijskiej, jednak ze względu na poważne kontuzje kolana odchodzi.

W 1959 roku rozpoczyna w Krakowie studia filologiczne oraz historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W centrum jej zainteresowań znajduje się ikonografia. Jerzy Nowosielski, wybitny twórca współczesnych ikon zostaje jednym z jej najlepszych przyjaciół.

W 1964 roku rozpoczyna pisanie pracy doktoranckiej na temat relacji ikonografii i rosyjskiej awangardy. Pracy tej nigdy nie ukończy, ponieważ ze względów politycznych uniwersytet odrzuca ten temat.
W trakcie studiów jej relacje z rodzicami, którzy w międzyczasie objęli wiodące stanowiska w partii komunistycznej, ulegają ochłodzeniu. Veronika przyłącza się nawet do ruchu antykomunistycznego.

Z powodów nowej fali antysemityzmu w 1968 roku wraz z rodzicami udaje się na emigrację do Nowego Jorku.
Jej ojciec nie jest w stanie przyzwyczaić się do życia na emigracji i zaczyna uprawiać hazard. W nielegalnych kasynach przetrwania cały rodzinny majątek. Ze wstydu matka Veroniki popełnia samobójstwo w styczniu 1969 roku. Odtąd drogi Veroniki i ojca rozchodzą się (mówi się, że Stanisław Blumstein niespodziewanie znika jesienią 1969 roku).

Rok 1969 stanowi punkt zwrotny w karierze Veroniki Blumstein. Zawiera znajomości z wieloma nowojorskimi artystami, wśród nich znajdują się malarz Robert Rauschenber, choreografka Trisha Brown oraz Steve Paxton. Ponownie wkracza w świat sztuki, aby przezwyciężyć ból po stracie matki, ojczyzny oraz braku ojca. W nowojorskim kościele Judson prezentuje swoje improwizacje. Rozpoczyna też współpracę z Rauschenbergiem, który zleca jej przygotowanie choreografii do ponownej inscenizacji jego „Pelican”, performancu w 1963 roku z tancerzami na wózkach inwalidzkich.

W 1970 roku poznaje wybitnego malarza Ike’a Johnsona (bliżej znanego pod pseudonimem „IKO”), którego najbardziej znaną pracą jest seria „Neon Icons” (1965-1980). W 1978 roku pobierają się. 10 września 1980 roku IKO ginie od jednego strzału w swoim atelier (zabójcza kula mocno uszkadza jedną z jego neonowych ikon „The Glass Tube”, która później stanie się najsłynniejszą z całej serii. Obecnie można ją oglądać w Nikon Art Foundation Museum, Tokio, a niedawno pojawiła się ponownie w reklamie Nikona, którą wyreżyserował Chris Cunningham).
Veronika zostaje oskarżona o morderstwo IKO, jednak cała ława przysięgłych uznaje ją za niewinną. Sprawa zostaje zamknięta 22. lutego 1980 roku. Wkrótce po tym „The Glass Tube” zostaje sprzedana na aukcji w Sotheby’s New York za 2,5 mln dolarów. Jako jedyna rodzina IKO Veronika dziedziczy jego majątek. (Tak na marginesie prawdziwy morderca IKO nigdy nie zostaje ujęty, a cała sprawa stała się amerykańskim mitem i inspiracją dla takich pisarzy jak Thomas Harris, Paul Auster oraz Pauline i Hectora Mann.)

W marcu 1981 roku Veronika wraca do Polski, aby przyłączyć się w Warszawie do ruchu „Solidarność“, który też wspiera finansowo. Zakochuje się w Adamie Michniku, „Ikonie“ intelektualnego skrzydła tego ruchu. Na chwilę przed ogłoszeniem stanu wojennego wraca do Nowego Jorku, aby zorganizować dalsze środki finansowe dla Solidarności.
Do ojczyzny wraca dopiero w 2005 roku, aby wziąć udział w projekcie Move the Mount, interdyscyplinarnym spotkaniu artystów z Polski i Niemiec, które odbywa się w Jagniątkowie.
miejsce imprezy
Schwankhalle Brema

termin
12-14 październik 2006

instytucje uczestniczące
Impuls e.V. , Brema
Schwankhalle Brema